Życie stawia przed ludźmi wiele wyzwań i potrafi postawić w wymagającej sytuacjach. Czasem komuś wali się życie prywatne, innym razem problemy mogą dotyczyć prowadzonej firmy czy nierzetelnych kontrahentów, a czasem po prostu jest potrzeba uregulowania spraw spadkowych po śmierci osoby bliskiej. Oczywiście w takiej sytuacji może rodzić się wiele pytań, a doradzanie przez znajome osoby nie zawsze jest właściwe. Każda sprawa jest indywidualna tak jak i potrzeby konkretnej osoby. W wypadku problemów prawnych nie należy szukać ucieczki ale pomocy. Jeśli ktoś zdecyduje się na wizytę u profesjonalnego pełnomocnika warto się do niej odpowiednio przygotować.

Najważniejsze jest zaufanie

Zbudowanie zaufania pomiędzy radcą prawnym a klientem jest podstawą prowadzenia sprawy i udzielania pomocy prawnej. Klienci powierzając do prowadzenia swoje sprawy, często związane z życiem osobistym bądź kwestiami majątkowymi, muszą mieć pewność, że ich interesy oraz przekazywane w toku prowadzonej sprawy informacje pozostają objęte tajemnicą. Klient musi mieć poczucie bezpieczeństwa, że jego interesy zostaną zabezpieczone przed dostępem do nich osób trzecich. Zaufanie w relacji Klient – Radca prawny jest zatem fundamentem świadczonej pomocy prawnej.

Zabierz ze sobą dokumenty

Istotne jest, aby wiedzieć wcześniej, jakie dokumenty, materiały lub dane należy zabrać na spotkanie w celu umożliwienia prawnikowi pełnego zapoznania się ze sprawą. Najistotniejsze jest oczywiście wyczerpujące przedstawienie na spotkaniu okoliczności sprawy.

Dobrym pomysłem jest wcześniejsze zanotowanie sobie wszystkich istotnych faktów i okoliczności tak, aby niczego nie pominąć. Podstawowe informacje, jakie powinny zostać przekazane prawnikowi to zwłaszcza określenie:

• Osób zaangażowanych w sytuację;
• Rodzaj sporu;
• Daty powstania problemu;
• Dat poszczególnych zdarzeń;
• Aktualnego stanu sprawy.

Radcy prawnemu można również przekazać kopie dokumentów, natomiast oryginały zachować w swojej dokumentacji. W sprawach skomplikowanych lub opartych o szeroką dokumentację radca prawny może potrzebować czasu na jej analizę i z tym też należy się liczyć. Nie każde zagadnienie prawne pozwala na szybką i jednoznaczną odpowiedź na samym spotkaniu.

Przygotuj listę pytań

Warto również przygotować listę pytań, na które chciałbyś uzyskać odpowiedzi podczas spotkania z radcą prawnym. Lista ta będzie służyć, jako przewodnik w toku spotkania. Pytania, które chciałabyś zadać na spotkaniu powinny być związane z celami, które chcesz osiągnąć. Należy pamiętać, że można też prosić o wyjaśnienie wszystkich kwestii, co do których ma się wątpliwości. Zagadnienia prawne bywają skomplikowane dlatego tak ważna jest komunikacja w sprawie aby uniknąć  niepotrzebnych nieścisłości i nieporozumień.

Pytania te mogą w szczególności dotyczyć m.in. następujących zagadnień:

• Jakie działania prawne powinny zostać podjęte w danej sprawie, i jak długo powinno to w przybliżeniu trwać?
• W jaki sposób druga strona może odpowiedzieć na moje działania?
• Jakie są wszystkie moje możliwości w danej sytuacji?
• Jakie są warianty dla mnie w danej sytuacji?
• Jakie są możliwe do przewidzenia problemy mogące powstać w związku z moją sprawą?

Podsumowując dobre przygotowanie do spotkania z radcą prawnym pozwoli na efektywne wykorzystanie czasu i pełne omówienie problemu.

W dniu dzisiejszym obchodzimy Walentynki i stąd wpis będzie dotyczył miłości ale w nieco przewrotnym wydaniu. Gdzie jest miłość są i podarunki. Jak są podarunki to są i wydatki. Czasy mamy takie, że owe prezenty mogą przedstawiać znaczną wartość materialną. Kiedy między partnerami jest dobrze, wtedy nikt nikomu tych prezentów nie wylicza. Sytuacja zmienia się diametralne w momencie rozstania. Te bowiem rzadko przebiegają w przyjaznej i pełnej zrozumie atmosferze. Wtedy oprócz wzajemnych animozji dochodzić może do wypominania sobie tego co kto komu kupił albo zafundował. 

I tutaj pojawia się zasadnicze pytanie. Czy można żądać zwrotu prezentów danych byłemu partnerowi? Jak to się mawia „Kto daje i zabiera…” Ale czy faktycznie prezenty należy zwracać po rozstaniu?

Jak wiadomo prawo reguluje wiele sfer naszego życia społecznego, w tym także tego prywatnego. Nie ma wprawdzie wprost przepisu, którego treść stanowiłaby, jasną odpowiedź, że w przypadku rozstania partnerów należy oddać sobie upominki. Jednak zostało wydanych kilka orzeczeń, które stanowią podpowiedź jak zastosować ogólnie brzmiące przepisy prawa do takich właśnie sytuacji.

Tutaj można przywołać wyroku Sąd Najwyższy z dnia 9 października 2015 r., (sygn. akt IV CSK 772/14). Sąd Najwyższy uznał, że jeśli związek partnerski nie kończy się zawarciem małżeństwa, to cel inwestycji zostaje w przyszłości udaremniony. Wobec tego partner, który otrzymał pieniądze, musi je zwrócić, jako świadczenie nienależne. 

Podobne wyroki zapadają również w sprawach dotyczących zwrotu pierścionka zaręczynowego. Mianowicie partner przekazuje swojej narzeczonej drogi pierścionek zaręczynowy, zostaje przyjęty, ale po jakimś czasie partnerka rozmyśla się, czy to oznacza, że powinna zwrócić ten pierścionek?

W naszej kulturze pierścionek zaręczynowy jest symbolem starania o nawiązanie związku małżeńskiego, czyli jest to pewna inwestycja w związek. Pierścionek zaręczynowy to symbol niejako zawartej umowy. A zatem, niezależnie od tego, kto zaręczyny zerwał, powinno się taki pierścionek zwrócić. Jeśli ten cel odpada, bo druga strona się rozmyśla, wówczas może liczyć się z obowiązkiem zwrotu.

Co z pozostałymi prezentami? Przykładowo w wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 6.06.2006 r. I Aca 131/06 uznano, że jeżeli związek partnerski nie kończy się zawarciem małżeństwa, to cel inwestycji zostaje w przyszłości udaremniony. Wobec tego partner, który otrzymał prezenty musi je zwrócić jako świadczenie nienależne. Jeżeli bowiem partner obdarowywał drugiego prezentami ponieważ liczył na to, że nieformalny związek zostanie sformalizowany, w przypadku, gdy zdarzenie to nie doszło do skutku, może on żądać zwrotu darowanych prezentów. Istotne w takich sprawach wydawać się może też czy prezenty były czynione okazjonalnie, lub nawet częściej lecz odwzajemniane i miały charakter zwyczajowy. 

Jak udowodnić przekazanie prezentów byłemu partnerowi?

Niejednokrotnie, pod wpływem emocji, dochodzi między byłymi partnerami do kłótni i wzajemnych żali i oskarżeń. Aby skierować sprawę nie trzeba wiele ale należy pamiętać, że swoje roszczenia zawsze należy udowodnić. Szczerze zakochani pierwotnie w sobie partnerzy nie zbierają paragonów zakupu prezentów, nie notują dat obdarowania, czy też niekoniecznie czynią takie prezenty w obecności świadków. Dlatego sposób udowodnienia przekazania majątku jest zależny od sposobu jego dokonania. Przykładowo można skorzystać z wyciągów z kont bankowych, zdjęć czy zeznań świadków. Zasadne jest również wystosowanie pisma do byłego partnera wzywające do zwrotu danego majątku. Wówczas niejednokrotnie w odpowiedzi były konkubent potwierdza, że otrzymał określony majątek, ale nie odda go z danych powodów. To również może stanowić dowód, że taki prezent faktycznie został darowany.

Można uznać, że przywołane orzeczenia stanowią przestrogę dla osób mamiących swojego partnera wizją wspólnej przyszłości przy jednoczesnym drenowaniu jego konta w banku.

Spadek jest ogółem praw i obowiązków zmarłego o charakterze cywilnoprawnym. Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, które są uprawnione są do dziedziczenia. Zgodnie z Kodeksem cywilnym spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadek nie zawsze oznacza wzbogacenie się przez spadkobierców. Niestety często zmarli pozostawiają po sobie znaczne długi, które obciążają spadkobierców. Polskie prawo przewiduje jednak możliwość odrzucenia spadku, po to aby tych długów nie dziedziczyć.

Z roku na rok systematycznie rośnie popularność upadłości konsumenckiej i tym samym liczba składanych wniosków w tym zakresie. Z każdym kolejnym roku większa liczba Polaków ogłaszała upadłość konsumencką. Bez wątpienia ostatnie lata obfitowały w wydarzenia, które odbiły się wyraźnie na kondycji finansowej społeczeństwa. Mamy do czynienia z efektami pandemii, wzrostu cen podstawowych produktów, rosnącej inflacji, zwiększonych kosztów życia czy też skokowego wzrostu rat kredytów.

Pomimo całego dobrodziejstwa, z jakim wiąże się ogłoszenie upadłości, każdy dłużnik powinien pamiętać, że niesie ona za sobą również konsekwencje rzutujące na wiele aspektów jego dotychczasowego życia. Jest to szczególne ważne kiedy zewsząd różne firmy reklamują upadłość jako prosty i szybki sposób na oddłużenie nie wskazując jednocześnie całokształtu konsekwencji. Jest to bardzo istotne kiedy upadły pozostaje w związku małżeńskim.

W pierwszym kwartale 2023 r. do rejestru CEIDG wpłynęło ponad 80 tys. wniosków o założenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Jest to dalej jedna z najpopularniejszych form prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Założenie przedsiębiorstwa w tej postaci jest niezwykle proste i nie wymaga wniesienia wkładu finansowego.

Prowadzenie działalności gospodarczej w oczywisty sposób ma na celu zapewnienie przedsiębiorcy oraz jego rodzinie źródła dochodu. Problemy mogą pojawić się wówczas, gdy prowadzony biznes nie generuje dochodów, a wyłącznie długi. W ostatnich czasach z różnych powodów wiele osób założyło albo kontynuuje działalność pod firmą drugiego małżonka a nie własną. Co jest tego powodem? Często są to po prostu niepowodzenia małżonka w poprzednio prowadzonej firmie i chęć rozpoczęcia działalności z tzw. „czystą kartą”. Jednak wiele osób nie zdaje sobie w takiej sytuacji sprawy z konsekwencji założenia jednoosobowej działalności na swoje nazwisko, a oddania pełnej decyzyjności współmałżonkowi. Jak również często małżonkowie nie mają pojęcia jak długi wygenerowanie z takiej działalności wpływają na ich wspólną sytuację finansową. 

Część z tych osób boleśnie przekonało się, że nie zawsze jest to dobre rozwiązanie. Szczególnie kiedy zaufany do tej pory małżonek uznał, że nie tylko związek emocjonalno-fizyczny przestał być dla niej atrakcyjny, ale również nie widział już uzasadnienia do kontynuowania związków gospodarczych. Często też w wyniku chybionych decyzji gospodarczych współmałżonka drugi na którego oficjalnie została zarejestrowana działalność pozostawał po prostu z długami.

Czy można się ustrzec przed takimi sytuacjami? Przede wszystkim należy być świadomym jak kształtuje się odpowiedzialność za długi związane z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą i na co szczególnie trzeba zwracać uwagę.

W momencie zawarcia związku małżeńskiego, z mocy prawa dochodzi do powstania tzw. majątkowej wspólności ustawowej. Taka zasada obecnie panuje w polskim prawie. Jednak jak wiadomo od zasad są wyjątki i jest nim właśnie intercyza. Sam zakres i zastosowanie intercyzy są bardzo szerokie, to powszechnie kojarzona jest ona z ustanowieniem rozdzielności majątkowej pomiędzy małżonkami.

Intercyza to potoczne określenie umowy majątkowej, zawieranej między małżonkami. Umowa ta ma na celu uregulować stosunki finansowe między małżonkami. Można ją w dowolnym momencie – nawet jeszcze przed ślubem. Można ją później zmienić lub rozwiązać, przy czym należy pamiętać, że wymagana jest do tego  forma aktu notarialnego. Intercyza sporządzona przez samych małżonków i tylko przez nich podpisana jest nieważna.

#finansewmałżeństwie

Wspólność majątkowa

Zgodnie z aktualnym stanem prawnym w Polsce małżonków z zasady łączy po ślubie wspólnota majątkowa, która stanowi szczególny rodzaj ustroju majątkowego. Powstaje ona z dniem zawarcia małżeństwa i oznacza, że od tej chwili każdy przedmiot nabyty po ślubie przez oboje małżonków albo jednego z nich jest własnością zarówno męża, jak i żony. Dopóki wspólność istnieje, nie jest możliwe określenie udziałów każdego małżonka z osobna. Oznacza to, że każdy z małżonków ma prawo do całego przedmiotu.

Do składników, które można zaliczyć do wspólnego majątku małżonków należą m.in.:
1. wynagrodzenie za pracę oraz dochody z innej działalności każdego z małżonków, 
2. dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków,
3. środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków,
4. kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.