Często rodzice, którzy żyją już oddzielnie, są nadal bardzo skonfliktowani. Nie potrafią ze sobą rozmawiać, wciągają dziecko w konflikt lojalnościowy, posądzają się o jak najgorsze intencje i nierzadko celowo wzajemnie niszczą swój obraz w oczach dziecka. Dorośli w takich sytuacjach niestety nie potrafią oddzielić swoich emocji i potrzeb od uczuć i potrzeb dziecka. Uważają, że skoro były partner nie sprawdził się jako współmałżonek, to nie jest też odpowiednim ojcem czy matką. Decydują więc samowolnie, że powinien zniknąć z życia dziecka albo mieć z nim ograniczony kontakt. Tymczasem dziecko przeżywa wtedy podwójny dramat: po pierwsze z powodu rozstania rodziców, po drugie z powodu braku bliskości jednego z nich. Mało kto zauważa potrzeby dziecka, respektuje jego prawo do kontaktu z obojgiem rodziców, i prawo do wyrażania opinii w tej kwestii. Dorośli zapominają, że to dziecko jest w takiej sytuacji najważniejsze.
Chargeback – czym jest i jak działa?
Chargeback (z ang. obciążenie zwrotne) to procedura reklamacyjna inicjowana przez bank po otrzymaniu zgłoszenia od klienta korzystającego z karty płatniczej. Jest to usługa przede wszystkim działająca na korzyść klienta jako konsumenta i dbająca o jego interesy przed nieuczciwymi usługodawcami czy błędami systemów płatniczych. Ta usługa dostępna jest dla posiadaczy kart płatniczych wydanych przez Visę i MasterCard bez względu na to, czy klient korzysta z karty kredytowej, debetowej czy przedpłaconej.
Chargeback obejmuje m.in. transakcje kartami wykonane w terminalach POS, transakcje internetowe oraz wypłaty z bankomatów. Procedura zwrotu nie obejmuje wyłącznie wpłat do wpłatomatów i przelewów, zatem nie będzie pomocna jeśli klient wykona choćby błędny przelew bankowy.
Kiedy można skorzystać z usługi chargeback?
Zgłoszenie żądania chargebacku można zgłosić z wielu powodów. Najczęściej klienci reklamują transakcję, której nie rozpoznają lub kiedy nie otrzymali kupionych towarów. Najczęstsze przyczyny wnioskowania o obciążenie zwrotne to:
- niedostarczenie zamówionego przedmiotu, usługi lub dowodu zakupu,
- dostarczenie produktu uszkodzonego lub niepełnego,
- pobranie opłaty za produkt lub usługę niezgodną z opisem,
- błędy autoryzacji płatności,
- towar został zwrócony, ale nie nastąpił zwrot pieniędzy od sprzedawcy,
- konto klienta zostało obciążone dwukrotnie lub na inną kwotę,
- płatność została wykonana przez inna osobę niż właściciel karty, np. kiedy karta płatnicza została skradziona lub wykradziono jej dane na portalu aukcyjnym,
- posiadacz karty nie rozpoznaje transakcji w historii płatności,
- płatność rozliczono w innej walucie niż ta zaakceptowana przez klienta w chwili dokonywania transakcji,
- wypłacenie przez bankomat jedynie części pieniędzy, przy obciążeniu konta pełną kwotą.
Jak wygląda procedura reklamacji?
Przede wszystkim każdy bank ma obowiązek przyjąć uzasadnioną przez klienta skargę. Na stronach poszczególnych banków można znaleźć różne opisy tej procedury. Niektóre banki nawet wprost nie używają słowa „chargeback”, co nie znaczy, że nie można tej procedury uruchomić. Przyjmowanie reklamacji chargeback jest bowiem obowiązkiem wszystkich wystawców kart, więc wystarczy w tej sprawie skontaktować się ze swoim bankiem w dowolny sposób. Można to zrobić osobiście, pisemnie lub przez infolinię banku.
Podczas rozmowy z konsultantem klient powinien zostać poinformowany, jakie dokumenty i dane dotyczące transakcji musi przedstawić. Przydatne mogą być dokumenty potwierdzające wcześniejsze próby reklamacji u usługodawcy czy wymieniona korespondencja. Po dokładnym opisaniu i udokumentowaniu przez nas sprawy, bank ma obowiązek przyjąć reklamację i rozpocząć procedurę. Proces wymaga analizy oraz oceny przez bank konkretnej sytuacji i zasadności zwrotu. Kiedy doszło do nieprawidłowości podczas zakupów, sprzedawca także ma prawo do obrony i przedstawienia swoich dowodów na wywiązanie się z umowy. Każdy przypadek jest inny, dlatego rozpatruje się go indywidualnie. W związku z tym niemożliwa jest pełna automatyzacja tej procedury bowiem może być ona wykorzystywana przez nieuczciwych klientów, próbujących wyłudzić dodatkowe pieniądze od sprzedawców. Jeśli klient chce złożyć reklamację, a usługodawca chce uniknąć dodatkowych kosztów ma dwa wyjścia: dogadać się z klientem lub udowodnić, że transakcja przebiegła prawidłowo.
Czas na zgłoszenie reklamacji
Czas na zgłoszenie nieprawidłowości i rozpoczęcie procedury chargeback jest zależny od powodu reklamacji i rodzaju transakcji. Najczęściej konsument ma na to maksymalnie 120 dni kalendarzowych, które liczy się od daty przetworzenia transakcji lub otrzymania towarów. Wyjątkiem są transakcje zagraniczne, kiedy to czas ten może zostać wydłużony do 180 dni. Sprzedawcy mają natomiast 30-45 dni, aby zebrać potrzebne dokumenty i przesłać odpowiedź w sprawie reklamacji.
Czy usługa chargeback jest płatna?
Procedura ta dla użytkownika karty jest bezpłatna i przerzuca na pozostałe podmioty zaangażowane w procesowanie transakcji płatniczej obowiązek wyjaśnienia przyczyn złożonej reklamacji i odzyskania środków pieniężnych na rzecz wnoszącego reklamację.
Warto zatem wiedzieć o usłudze chargeback i domagać się od banku jej wykorzystania w przypadku zastrzeżeń do operacji wykonanej z użyciem karty.
Zmarnowany urlop. Odszkodowanie i zadośćuczynienie za nieudane wakacje
Wakacje mają być dla każdego czasem odpoczynku od pracy, codziennych obowiązków i stresu. Może się jednak okazać, że program wymarzonych wakacji w praktyce zupełnie nie przypomina tego z oferty widniejącej w kolorowych katalogach. Co zrobić w przypadku niewywiązania się biura podróży z umowy? Jakie roszczenia przysługują w przypadku nieudanego urlopu?
Niebieska Karta
Według danych Policji w 2021 r. odnotowano 141 409 sytuacji, dotyczących poszczególnych rodzajów przemocy tym 50.002 przypadki dotyczyły przemocy fizycznej, 70.611 psychicznej, 1.048 seksualnej, 1.548 ekonomicznej oraz 18.200 przypadki innego rodzaju przemocy. Podobnie jak w latach ubiegłych analiza danych statystycznych wskazuje, że najczęstszym rodzajem stosowanej przemocy w rodzinie jest przemoc psychiczna, która stanowi 49,93% ogólnej liczby przypadków przemocy w rodzinie, zaś na drugim miejscu pozostaje przemoc fizyczna (35,35%).
Zwykle osoba, która doznaje przemocy, bardzo boleśnie doświadcza jej skutków, a także skutków działania mechanizmów utrzymujących ją w sytuacji przemocy.
Na ogół, kiedy ofiara po raz pierwszy odważy się opowiedzieć o swojej sytuacji, bardzo się wstydzi, często jest przekonana, że to częściowo jej wina, że sprawca tak ją traktuje. Ponadto ofiara uważa, że tylko ona ma tak trudną sytuację życiową albo wstydzi się przyznać w jakiej relacji funkcjonuje.
Ofiara często przecież słyszy, że gdyby był/a inna/y (lepiej się starał/a, był/a posłuszna/y swojemu partnerowi, nie słuchał/a matki, siostry, brata, przyjaciółki/przyjaciela), gdyby…, to” osoba stosująca przemoc nie musiałaby uciekać się do stosowania przemocy (bicia, krzyków, szarpania, krytykowania…itd.). Tutaj od razu zależy zauważyć, iż sprawcą przemocy może być zarówno mężczyzna jak i kobieta.
Jednym z pierwszych kroków jakie może podjąć ofiara jest uruchomienie procedury Niebieskiej Karty. Wszczęcie procedury „Niebieskie Karty” w sytuacji podejrzenia występowania przemocy w rodzinie następuje poprzez wypełnienie formularza „Niebieska Karta – A” (NK-A) przez przedstawiciela policji, pomocy społecznej, oświaty, ochrony zdrowia lub gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych.
Co do samego przebiegu procedury Niebieskie Karty, jest ona podzielona na 6 etapów:
- Wszczęcie procedury.
- Opracowanie indywidualnego planu pomocy.
- Oddziaływanie na sprawcę przemocy.
- Realizacja indywidualnego planu pomocy.
- Ewentualne zdarzenia niebezpieczne w trakcie procedury „Niebieskie Karty”.
- Zakończenie procedury „Niebieskie Karty”.
Osobę dotkniętą przemocą w rodzinie zaprasza się następnie na posiedzenie zespołu interdyscyplinarnego bądź grupy roboczej, z siedzibą znajdującą się zazwyczaj przy Ośrodku Pomocy Społecznej.
Działania na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie podejmuje gmina, w szczególności w ramach pracy w zespole interdyscyplinarnym.
Zespół interdyscyplinarny, składa się z przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, Policji, oświaty, ochrony zdrowia, organizacji pozarządowych, kuratorów sądowych, a czasami prokuratorów oraz przedstawicieli podmiotów działających na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
Zadaniem zespołu interdyscyplinarnego jest integrowanie i koordynowanie działań w/w podmiotów oraz specjalistów w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie, w szczególności przez:
- diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie;
- podejmowanie działań w środowisku zagrożonym przemocą w rodzinie mających na celu przeciwdziałanie temu zjawisku;
- inicjowanie interwencji w środowisku dotkniętym przemocą w rodzinie;
- rozpowszechnianie informacji o instytucjach, osobach i możliwościach udzielenia pomocy w środowisku lokalnym;
- inicjowanie działań w stosunku do osób stosujących przemoc w rodzinie.
Członkowie zespołu interdyscyplinarnego lub grupy roboczej zapraszają na swoje posiedzenie osobę dotkniętą przemocą w rodzinie, jednakże jej niestawiennictwo nie wstrzymuje dalszych prac zespołu lub grupy. Należy stawić się na zaproszenie, aby umożliwić i ułatwić udzielenie sobie pomocy. Na posiedzeniu tym członkowie zespołu lub grupy w obecności zaproszonej osoby dotkniętej przemocą w rodzinie, dokonują analizy sytuacji rodziny i wypełniają stosowny formularz „Niebieska Karta – C”.
Przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego wzywa osobę, wobec której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc w rodzinie, na spotkanie zespołu interdyscyplinarnego lub grupy roboczej.
Spotkania z osobami dotkniętymi przemocą w rodzinie, oraz osobami, wobec których istnieje podejrzenie, że stosują przemoc w rodzinie, nie mogą być organizowane w tym samym miejscu i czasie. Oznacza to, że osoba doznająca przemocy w rodzinie na pewno podczas swojej wizyty z przedstawicielami zespołu interdyscyplinarnego lub grupy roboczej nie spotka tam osoby, od której doznawała przemocy.
Członkowie zespołu interdyscyplinarnego lub grupy roboczej podejmują działania w stosunku do osoby, wobec której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc w rodzinie, w szczególności:
- diagnozują sytuację rodziny, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą;
- przekazują informacje o konsekwencjach popełnianych czynów;
- motywują do udziału w programach oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych;
- przeprowadzają rozmowę pod kątem nadużywania alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych lub leków;
- przekazują informacje o koniecznych do zrealizowania działaniach w celu zaprzestania stosowania przemocy w rodzinie.
Jeżeli osoba, wobec której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc w rodzinie, nadużywa alkoholu, członkowie zespołu interdyscyplinarnego lub grupy roboczej kierują tę osobę do gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych.
Zakończenie procedury Niebieskie Karty ma miejsce, gdy w rodzinie ustaje przemoc, istnieje uzasadnione przypuszczenie o zaprzestaniu dalszego stosowania przemocy w rodzinie, zrealizowany zostanie indywidualny plan pomocy, lub rozstrzygnięty zostanie brak zasadności podejmowania działań.
W roku 2021 funkcjonariusze Policji wypełnili 64.250 formularzy „Niebieska Karta – A”.
Dlatego tak ważne jest reagowanie i szukanie pomocy. Na stronie https://www.niebieskalinia.org/56 udostępnione są bezpłatne materiały edukacyjne dotyczące procedury „Niebieskie Karty” adresowane są do osób, które poszukują informacji m.in. o procedurze „Niebieskie Karty”, o tym czym jest przemoc w rodzinie oraz na jaką pomoc mogą liczyć osoby uwikłane w sytuację przemocy.
1. Poradnia Telefoniczna „Niebieskiej Linii” 22 668-70-00
Poradnia działa 7 dni w tygodniu w godzinach 10.00 – 20.00; dyżury pełnią przeszkoleni specjaliści: psycholodzy i prawnicy. Infolinia przeznaczona jest dla wszystkich osób pokrzywdzonych przestępstwem, w tym ze szczególnym uwzględnieniem osób doświadczających przemocy w rodzinie oraz jej świadków.
2. Od wielu lat Pogotowie Niebieska Linia IPZ prowadzi również Poradnię Mailową pod adresem poradnia@niebieskalinia.pl.
Kara pieniężna za brak realizacji ustalonych kontaktów z dzieckiem
Jak zazwyczaj bywa w sytuacji rozpadu związku, kontakty dziecka z rodzicem z którym ono nie zamieszkuje, są w jakiś określony sposób regulowane. Może być to ugoda zawarta między stronami albo orzeczenie sądu. należy pamiętać o tym, że kontakty rodzica z dzieckiem są nie tylko jego prawem ale też i obowiązkiem. Czy zatem rodzic może zapłacić karę za spóźnienie albo nieobecność na ustalonym spotkaniu z dzieckiem? Tak. Takie stanowisko ostatnio potwierdził po raz kolejny Sąd Najwyższy.
Nałożenie takiej sankcji finansowej ma zdyscyplinować rodzica do prawidłowej realizacji kontaktów z dzieckiem. Oczywistym jest bowiem jakim zawodem jest dla dziecka sytuacja kiedy rodzic nie stawia się na umówione spotkanie. Ponadto takie sytuacje dezorganizują również życie drugiego rodzica, który musi dziecko do spotkania przygotować. Skoro zatem kontakty zostały ustalone w określony sposób to rodzice powinni dołożyć wszelkich starań aby były one prawidłowo i systematycznie wykonywane. Bez wątpienia prawidłowa realizacja kontaktów zapewnia też poczucie bezpieczeństwa samemu dziecku i podtrzymuje jego więź emocjonalną z rodzicem, z którym na co dzień nie przebywa.
Fundusz Wsparcia Kredytobiorców
Na kwietniowym posiedzeniu Rada Polityki Pieniężnej podniosła wszystkie stopy procentowe o 1 pkt proc. Stopa referencyjna, główna stopa NBP, wzrosła z 3,5 proc. do 4,5 proc. Po tej podwyżce stopa referencyjna jest najwyższa od listopada 2012 r. W praktyce oznacza to, że raty kredytów hipotecznych rosną w zastraszającym tempie. Taka sytuacja w połączeniu z wysoką inflacją (11% w marcu 2022 r. wg danych GUS) może okazać się niebezpieczną mieszanką i zagrozić sytuacji finansowej wielu gospodarstw domowych.
Obecnie trwają prace nad przygotowaniem pakietu rozwiązań, które miałyby pomóc kredytobiorcom w obsłudze ich zobowiązań kredytowych. Jednak niewiele osób wie, że już w 2015 r. powstał Fundusz Wsparcia Kredytobiorców. Fundusz ten to mechanizm zapewniający pomoc dla kredytobiorców, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej i są zobowiązani do spłaty rat kredytu mieszkaniowego. Rozwiązania funduszu skierowane są także dla kredytobiorców, którzy sprzedali kredytowaną nieruchomość, a kwota uzyskana ze sprzedaży nie pokryła całego zobowiązania z tytułu kredytu mieszkaniowego. Niemniej aby obecnie skorzystać z tej formy wsparcia należy spełnić kilka dość rygorystycznych kryteriów – dlatego fundusz nie cieszy się obecnie dużym zainteresowaniem wśród kredytobiorców. Być może planowe wsparci dla kredytobiorców będzie uwzględniało również modyfikacje zasad przyznawania pomocy z tego funduszu.
Świadczenie 500 plus a opieka naprzemienna
Na mocy ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci*, potocznie nazywanej Programem „500 plus”, wprowadzono nowe świadczenie wychowawczego na dzieci. Aktualnie jego wysokość to kwota 500,00 zł na każde dziecko w rodzinie. Celem świadczenia 500 plus jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowaniem dziecka.
Przywołana wyżej ustawa przewiduje, iż świadczenie wychowawcze 500 plus przysługuje matce, ojcu, opiekunowi faktycznemu albo opiekunowi prawnemu dziecka. Jednocześnie w razie zbiegu praw rodziców, opiekunów prawnych lub faktycznych dziecka do 500 plus, świadczenie wypłaca się temu, kto faktycznie sprawuje opiekę nad dzieckiem. Jednakże często w sytuacji kiedy rodzice dziecka żyją w rozłączeniu, ale w podobnej mierze zajmują się dzieckiem, powstają spory dotyczące tego, komu powinno wtedy przysługiwać świadczenie 500 plus.
Czym jest piecza naprzemienna nad dzieckiem?
Wstępnie trzeba wyjaśnić, że z pieczą naprzemienną (potocznie nazywaną też opieką naprzemienną) mamy do czynienia wtedy, gdy obydwoje rodzice zajmują się dzieckiem w jednakowym stopniu, w stworzonych przez siebie warunkach czyli np. dziecko przebywa tydzień czy miesiąc u ojca, a następnie przez taki sam czas przebywa u matki. Przy czym obojgu rodzicom w takiej sytuacji musi przysługiwać pełnia władzy rodzicielskiej. Jednakże w żadnym z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie znajdziemy pojęcia pieczy naprzemiennej ani jej definicji. Nie oznacza to jednak niedopuszczalności jej orzekania przez Sądy – wynika ona po prostu z praktyki sądowej w tym zakresie. W Polsce pieczę naprzemienną orzeka się właściwie dopiero od kilku lat. W innych europejskich krajach jest to rozwiązanie dużo powszechniej stosowane. Nie jest to co prawda podstawowa forma opieki nad dzieckiem, ale staje się ona coraz popularniejsza w Polsce.
Dla kogo świadczenie 500 plus?
Zgodnie z przepisem 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci w przypadku, gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obydwojga rodziców rozwiedzionych, żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu sprawowaną w porównywalnych i powtarzających się okresach, kwotę świadczenia wychowawczego ustala się każdemu z rodziców w wysokości połowy kwoty przysługującego za dany miesiąc świadczenia wychowawczego. Przy czym przyjmuje się, iż obecnie nie można przyjmować, że fakt sprawowania opieki naprzemiennej musi wynikać wprost z sentencji orzeczenia. Oznacza to, że nawet jeśli w wyroku rozwodowym sąd nie orzeknie wprost, że rodzice wykonują wobec dziecka pieczę naprzemienną, to można tak przyjąć, jeśli „po równo” zajmują się dzieckiem. Czyli znaczenie ma faktyczne wykonywanie tej pieczy nad dzieckiem, a nie literalne brzmienie wyroku rozwodowego.
Na końcu należy zauważyć, że ustawodawca nie powiązał prawa do świadczenia wychowawczego z ewentualnym obowiązkiem alimentacyjnym – taka okoliczność pozostaje więc bez wpływu na możliwość uzyskania świadczenia 500 plus. Oceniając prawo do świadczenia wychowawczego organy nie mogą brać pod uwagę jakichkolwiek innych przesłanek, niż te wskazane w przepisach ustawy.
Małżeńska wspólność majątkowa oraz ustanowienie rozdzielności majątkowej
Temat pieniędzy jest delikatny i drażliwy, dlatego ludzie zasadniczo nie lubią o nich rozmawiać. Jednak małżonkowie muszą mieć pełną wiedzę co do tego jak kształtuje się ich ustrój majątkowy oraz sytuacja ekonomiczna. Pieniądze i ich wydatkowanie często bywają powodem kłótni w małżeństwie, a w wypadku podziału majątku wspólnego po rozwodzie, są zazwyczaj główną osią sporu. Dużo komplikacji powstaje właśnie z niewiedzy małżonków, co do zasad, jakie obowiązują zarówno w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej jak i w wypadku jej rozdzielności. Dlatego tak ważne jest aby małżonkowie mieli świadomość co właściwie wchodzi w skład majątku wspólnego, a co nie. Dodatkowo małżonkowie mają możliwość, w czasie trwania małżeństwa, regulowania ustroju majątkowego w zależności od swoich indywidualnych potrzeb.
Czym jest małżeńska wspólność majątkowa?
Z chwilą zawarcia związku małżeńskiego małżonkowie z mocy prawa zmieniają swój status majątkowy i powstaje między nimi ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej. Jest to w dalszym ciągu najpopularniejsze rozwiązanie jakie wybierają małżonkowie w chwili zawarcia związku małżeńskiego. Oznacza to mniej więcej tyle, że od tej pory majątek gromadzony jest wspólny (poza niżej wskazanymi wyjątkami) – czyli jak to się potocznie mawia: co moje, to i Twoje.
Specustawa dotycząca pomocy obywatelom Ukrainy
12 marca 2022 r. została podpisana i opublikowana ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Ta tzw. „specustawa” reguluje m.in. kwestie związane z legalnością pobytu ukraińskich uchodźców w Polsce, a także udzielaną im pomocą.
Poniżej główne założenia przyjętej specustawy.
- Ustawa gwarantuje legalność pobytu obywatelom Ukrainy, a także ich małżonkom niemającym obywatelstwa ukraińskiego, którzy bezpośrednio wjechali z Ukrainy do Polski od dnia 24 lutego 2022 r. Ustawa nie przewiduje pomocy osobom innych narodowości.
- Pobyt obywateli Ukrainy będzie uznawany za legalny przez 18 miesięcy. Legalny będzie także pobyt dzieci urodzonych już w Polsce przez Ukrainki, które uciekły przed wojną. Ustawy nie można stosować w stosunku do osób, które uzyskały m.in status uchodźcy lub zgodę na pobyt tolerowany.
- W przypadku gdy wjazd obywatela Ukrainy nie został zarejestrowany przez komendanta placówki Straży Granicznej podczas kontroli granicznej, Komendant Główny Straży Granicznej rejestruje pobyt obywatela Ukrainy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na jego wniosek, złożony nie później niż 60 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
- Zgodnie z ustawą po upływie 9 miesięcy obywatele Ukrainy, których pobyt uznano za legalny, mogą ubiegać się o zezwolenie na pobyt czasowy na okres 3 lat.
- Obywatele Ukrainy będą mogli m.in. otrzymać numer PESEL i założyć Profil Zaufany. O nadanie numeru PESEL osoby te mogą wnioskować w dowolnym organie wykonawczym gminy. Za dziecko wniosek może złożyć jego rodzic, opiekun tymczasowy lub osoba sprawująca nad nim faktyczną pieczę. Rejestracja ma ruszyć z dniem 16 marca 2022 r.
- Obywatele Ukrainy będą także mogli podjąć w Polsce pracę i uzyskać dostęp do opieki zdrowotnej. Uczniowie i studenci będą mogli kontynuować naukę w polskich szkołach i uczelniach. Obywatelom Ukrainy przysługiwać też będzie pomoc finansowa. Zgodnie z ustawą pomoc ta wynosić będzie jednorazowo 300,00 zł na osobę.
- Specustawa umożliwi też wypłatę świadczeń osobom, które zapewnią wyżywienie i zakwaterowanie obywatelom Ukrainy. Pieniądze będą wypłacane za okres maksymalnie 60 dni, ale w uzasadnianych przypadkach może być on przedłużony. Z informacji przekazanych na chwilę obecną przez MSWiA ma być to kwota 40,00 zł dziennie za osobę, której udzielono schronienia.
- Terminy ważności wiz krajowych i zezwoleń na pobyt czasowy obywateli Ukrainy, które upłynęłyby w czasie wojny, zostaną na jej mocy wydłużone do końca roku. Ponadto terminy przypadające po 24 lutego m.in. ważności kart pobytu czy polskich dokumentów tożsamości obywateli Ukrainy zostaną wydłużone o 18 miesięcy. Przez 18 miesięcy będzie też uznawany za legalny pobyt obywatela Ukrainy, jeśli w czasie wojny straciłby możliwość przebywania w Polsce na podstawie np. wizy Schengen lub w ramach ruchu bezwizowego.
Przepisy wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 24 lutego 2022 r., z pewnymi wyjątkami.
Link do pełnej treści ustawy poniżej:
Planowane zmiany w rozwodach i alimentach
Według danych Ministerstwa Sprawiedliwości, w I półroczu ubiegłego roku do sądów okręgowych w całym kraju wpłynęło 38,7 tys. pozwów o rozwód. To o prawie 14 % więcej niż rok wcześniej. W niemal połowie spraw rozwodowych mamy do czynienia z sytuacją, gdzie małżonkowie mają małoletnie dzieci.
Obecnie prowadzone są prace legislacyjne odnośnie zmiany przepisów w sprawach o rozwód, kiedy małżonkowie mają małoletnie dzieci oraz w sprawach o alimenty. Jakie zmiany proponuje zatem resort sprawiedliwości?*